Aslında geçen gün eski CD’lerimi toparlarken aklıma geldi.
Bundan yıllar önce bir albüme ulaşmak için, bir şarkıyı bulmak için nelere katlandığımı hatırladım. Örneğin radyoda duyduğum Cindy Lauper'ın hit şarkısı "Girls Just Want to Have Fun" ı mahallemizin kasetçisine anlatmak için harcadığım eforu hatırladım. Guns n' Roses albümü olan "Use Your Illusion"a en önce sahip olmak için İMÇ'ye giderek plakçıyla birlikte kolileri açtığımı hatırladım. Hatta U2'nun "Under A Blood Red Sky" konser albümünü ilk olarak İstiklal Caddesi'nde duyduktan sonra bu albümün kime ait olduğunu bulmam tam üç ayımı aldı.
Ama tabi tüm bu albümler, hatırlamadığım birçok şarkı ve kasetlere sahip olduğumda onları aylarca sıkılmadan dinlediğimi, gözüm gibi koruduğumu da hatırladım. O günlerde bir şarkıya erişmek, duyduğun bir melodinin kime ait olduğunu bulmak inanılmaz bir uğraş gerektiriyordu.
Peki bugün ne durumdayız. Birçok içeriği yasal veya yasal olmayan mecralardan bir tıklamayla bulabilmekteyiz. Örneğin; şu anda yasal olarak birçok platformdan çeşitli kampanyalar sayesinde birçok içeriği dinleyebiliyoruz ancak o eski aylarca ulaşılmış şarkının verdiği keyfi alıp almadığımız şüpheli.
Birşeyi elde etmek ne kadar zorsa o kadar kıymetli oluyor. Teknoloji bize inanılmaz kolaylıklar sunuyor, herşey elimizin altında, istediğimiz içeriğe saniyesinde ulaşabiliyoruz, bunun faydalarını inkar etmek mümkün değil. Hatta eski günleri düşününce çok daha şanslı olduğumuzu da düşünüyorum.
Dünyanın bir ucundaki hiç tanımadığımız bir sanatçının eserine de kolayca ulaşabiliyor, arkadaşlarımızla paylaşabiliyor, sanatçıya direk görüşlerimizi iletebiliyoruz.
Ama yine de acaba içeriklere eskisi kadar değer veriyor muyuz? Yoksa çok kolay ulaşabildiğimiz ve hiç çaba harcamadığımız için gözümüzdeki değerleri daha mı düştü? Ben içinden çıkamadım.
Yine de biz çok farklı bir nesiliz. Hem plakları gördük, hem kasetleri, hem cd'leri, hem de MP3'leri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder